Game On
Zo! Ik ben er klaar mee. Dat gedapper in de marge. Tong op mijn schoenen. Astmatisch hijgend achter de feiten aan. Aardig gevonden willen worden. Vrolijk blijven lachen. Tegen alle weerstand in. Klaar! Per nu!
Nee echt. Ik meen het.
Als er nu nog ééntje zijn of haar ongenuanceerde bekkie open trekt. Ik nog één keer gewezen word op verbeterpuntjes. Nog één keer gestoord word als ik eindelijk iets voor mezelf wil doen. Er nog één keer eentje geïrriteerd raakt door een volkomen onschuldige uitspraak of vraag. Er nog één keer commentaar komt op het eten, de staat van het huis of de vijftien miljoen opvoeddingetjes waar ik op moet letten. Als ik me nog één keer opgelaten voel in mijn eigen huis. Of te veel.
Ik zweer het je. Ik vermoord er een paar. Ik doe het echt. Genoeg detectives gezien. Weet precies waar ik op moet letten. ‘Les 1: Geen haren achter laten.’ Ik heb een douchemuts. Dus dat komt goed.
Ik weet waar je bang voor bent. Ik ken je geheimen. Én ik weet de weg op social-media. Er staan tienduizend foto’s op mijn telefoon. Wedden dat daar ook een hele rare van jou tussen staat.
Die kamer die je net hebt gezogen. Daar schud ik de stofzuigerzak in uit. Dat bed dat je voor de derde keer deze week hebt verschoond. Daar kiep ik een hele verpakking wasmiddel in leeg. Scheelt je een loopje naar de wasmand. En mij een berg was.
Die laptop waar je zo aan gehecht bent. Die kan ook stuk. Onherstelbaar. Stuk. Daar helpt geen reviseren meer aan. Lief lachen. Naar mij. Op permanente basis. Minstens een week. Is de enige manier om zijn leven te sparen.
Het behang kan niet zo dik zijn of ik plak je er achter. En onthoud. Ik kan heel strak behangen. Dat heb ik net met die uitputtende klus- en verhuis-maanden nog goed kunnen oefenen. Dat je’t weet.
Ik plak ducktape over je bekkie als je heel even niet kijkt. Oh, wat zal dat lekker slapen. Als ik zonder kritiek. Zonder gedoe. Met een lage hartslag. Mijn bed en mijn dromen bereik.
Serieus. Ik stop met buik ademen. Stop met vriendelijk lachen. Stop met begripvol knikken. Een grapje maken. De boel sussen. Mezelf verklaren. De harmonie bewaren.
Eieren zijn om te koken. Niet om op te lopen.
Game on.
Hallo Leven
Sorry.
Echt.
Ik had niet in de gaten.
Dat ik dit allemaal.
Hardop heb gezegd.
