Hallo Zoon
Ik dacht. Ik schrijf je maar even. Ouderwetse shit natuurlijk. Een brief.
Maar misschien heb je tussen het appen, snappen en instagrammen. In jouw hele drukke leven. Tijd om een brief van je moeder te lezen.
Weet je wat het is. Ik zie je niet meer zo vaak.
School. Niet te veel natuurlijk. Vrienden. Zoveel mogelijk natuurlijk. Nu ook nog verkering. Liefst dag en nacht natuurlijk. En achter je telefoonscherm. Zit een enorm netwerk aan social-contacts. Die moet je ook bijhouden. Natuurlijk. Dat snap ik.
Ik snap sowieso best veel. Vind ik zelf. Ik leer jouw straattaal. Ga mee om de juiste pattas te scoren. Haal pallets deoderantjes. Haarlak. Chips. En af en toe een biertje. Ik luister naar jouw rappers. Die Kleine. Dat Boefje. Die Jos Silvio. Echt. Ik doe mijn best.
In mijn taakomschrijving stond ooit. “Consequent en vrolijk opvoeden.” Ik dacht dat ik het met dat recept wel zou gaan redden. Vrolijk is goed gelukt. Althans. Ík heb wel gelachen. Consequent? Ehm. Not so much. Tenminste. Tegelijk met je baard zijn je onderhandelingsvaardigheden gegroeid. Nu is het lastiger. Voet bij stuk te houden. Merk ik.
Soms weet ik het even niet. Dan denk ik dat een vaste vader in huis je zou hebben geholpen. Denk ik dat ik te kort geschoten ben. Dat je dan wél aan je huiswerk had gezeten. Je fiets heel was gebleven. En die andere acht ook. Dat je dan met je vrienden hier had gezeten. In plaats van daar.
Een moeder heeft ook huiswerk. Wist je dat? Opvoeden is leren. En leren. En leren. Eerst hoe je een luier moet verschonen zonder ondergepiest te worden. Naar nu. Leren hoe ik je vol vertrouwen los kan laten. Op en in de wereld. Onderweg is míjn fietsje ook wel eens stuk gegaan. Maar weet dit. Ik heb altijd. Zonder uitzondering. Mijn stinkende best gedaan.
Luister Zoon. Ik heb geleerd. Dat niet ik, maar jij de bestemming bepaald. Dat jouw weg door jou gelopen moet worden. Of gerend. Of gekropen. Gestrompeld. Of gevlogen.
Ik heb geleerd dat je zelf over de wegversperring moet klauteren. In een boom klimmen voor het uitzicht. Als een rotte peerke er weer uit vallen.
Loop jij je weg. Ik loop nog een stukje met je mee. Houd een parapluutje boven je hoofd. Als het regent. Das beloofd.
En als ik dan wat langzamer word. Steeds een beetje meer achterblijf. Dan geef ik je het pluutje mee. Loop jij maar door.
Gebruik die plu. Of kom er onder vandaan.
Laat de regen en de zon maar komen Zoon.
Je kunt ze beide aan.
Hallo Leven. Hallo Zoon.
Eén ding kan ik je beloven
Ik zit altijd ergens langs de weg
Keihard in jou te geloven
Gefeliciteerd met je eindexamen!
Liefs, mamma
3 reacties op 'Hallo Zoon'
Doret Schulkes schreef:
12 juli 2019 11:51
Wauw! Gefeliciteerd moeder! Met ook jouw examen…
Antwoord van Nelleke Keizer:
Heel eerlijk?…. Het voelde wel een beetje zo. Alsof ik zelf geslaagd was. 🙂 Op naar de volgende fase, grijns, eerst een vervolgkeuze maken…die moet er nog uitgeperst worden vrees ik….
Arnout schreef:
12 juli 2019 11:53
Ik hoop. Dat je zoon. Het goed vindt. Dat je over hem praat. Binnen deze publieke ruimte. En een foto van hem publiceert, zij het zonder baard.
Ik ga er maar van uit dat je echt een zoon hebt en dat dat echt zijn foto is.
Antwoord van Nelleke Keizer:
Hallo Arnout, Dank je wel voor je reactie en je zorg. Jazeker is dit mijn zoon 🙂 Met inderdaad meer een soort sikje dan een echte baard. De foto is van een serie foto’s die we maakten om in te sturen naar zijn mentor voor de diploma-uitreiking. Zoon heeft zelf uitgezocht welke het mocht zijn. Hij vindt het dus goed. Nadat hij het gelezen had. ( In de bus naar school om zijn cijferlijst op te halen) kreeg ik een appje: “Ik heb je blog gelezen en ik vond hem heel mooi ma! Ik hou van je. ” Zucht. Voorlopig hou ik het er op dat ik iets goed gedaan heb 🙂 Overigens. Als je meerdere blogs gaat lezen op mijn site zul je meer foto’s tegenkomen van mijn kinderen. In het begin wisten ze niet zo goed wat ze met die blogs van mij moesten. Nu ze steeds populairder worden zijn ze vooral trots en vinden ze het stoer. Er wordt hier thuis, vooral als er iets mis gaat, al snel geroepen “Oh joh, mamma schrijft er wel weer een stukje over. Is goed voor de inspiratie dit.” Ik hoop dat je mee blijft lezen! Vrolijke groetjes, Nelleke
Bianca van den Berg schreef:
12 juli 2019 11:56
ik wil graag je blogs lezen.
Antwoord van Nelleke Keizer:
Hallo Bianca, wat leuk! Voel je welkom! Onderaan mijn site vind je een vakje waar je je emailadres kunt invullen. Je krijgt mijn blogs dan automatisch in je mail zodra ze verschijnen. Onwijs leuk dat je mee gaat lezen/Leven.
