Ik zie je. Zo knap.
Hey you,
Ik wil je wat vertellen. Heb je even?
Het is al even geleden dat ik je sprak. Écht een goed
gesprek met je voerde. Het spijt me. Ik ben soms ook zó druk. Dan skateboarden
mijn gedachtes loopings aan de binnenkant v mijn schedel. Ren ik mijn
stappenteller te barsten naar niet altijd even belangrijke dingen. Vergeet ik
jou.
Terwijl jij altijd zo stoer en dapper bij mij in de buurt
blijft. Contact probeert te blijven houden. Mijn supporter bent. Steun en
toeverlaat. Partner in crime. Met wie ik onder tafel kan liggen van het lachen.
Dus ik dacht. Ik ga je vertellen hoezeer ik je bewonder. Dat
ik zie hoe je je best doet. Hoe loyaal je bent en hoe je niet tegen onrecht
kunt. Vertellen ook dat ik je kwetsbaarheid zie en dat ik daar soms beter mee
om had kunnen gaan. Je veiliger had moeten houden. Liever had kunnen zijn. Dat
ik liever zál gaan zijn.
Ik zie dat je vindt dat je fouten hebt gemaakt. Dat het niet
altijd lukt om dat te accepteren. Je je verwijten blijft maken. Boos bent op
jezelf. Soms radeloos werd van jezelf.
Ik zie ook hoe je probeert te leven. Zonder oordeel. Met
compassie. Hoe je wilt vergeven, zelfs als je het ergste is aangedaan. Ik zie
dat je in een liefdevolle wereld wilt leven. Zo niet daarbuiten, dan toch
ergens vanbinnen.
Ik heb je vaak alleen zien staan. Zo anders dan de anderen. Je
vertwijfelt afvragend waar het verschil dan zit. Hoe je de verbinding kunt
maken. Waarom hun gespreksonderwerpen jou doen afhaken. Hoe dat moet. Jezelf zijn
zonder energieverlies.
Ik zie jou de stilte zoeken. Creatief verdwijnen in jezelf.
Om dan weer op te bloeien.
Ik zie hoe oneindig veel je van iemand kunt houden. Hoe
intens je voelt. Hoe als een leeuwin. En soms als een lelijke pad. Je het altijd
goed bedoelt.
Weet je wat ik je graag wil vertellen?
Dat ik het zo knap vind wie je bent geworden. Zó knap.
Dat uiteindelijk
niemand jouw liefde heeft kunnen stelen. Dat je zo aanstekelijk lacht. Ik vind
het stoer dat je steeds bereid bent om jezelf uit te dagen. Dwars door je
tranen heen. Bereid bent om te leren en te vragen.
Ik vind het knap dat je je gezin bij elkaar houdt. Terwijl
ze allemaal zo weg zijn. Jij je eigen weg weer moest vinden. En hoe je dat dan
ook weer met zoveel energie doet. Terwijl. Je bent de jongste ook niet meer. Ouwe
taart.
Maar maak je geen zorgen. Als het even niet gaat. Dan zal ik
je vasthouden en je laten rusten. Lieve woordjes fluisteren totdat je het
gelooft. Je aanmoedigen en grapjes met je maken. Je ruimte geven en achter je
vodden aanzitten. Doe ik voor jou. Omdat ik zó veel van je hou.
Ik zie jouw traan. Jouw rimpel. Jouw zeer. Jouw Zijn. Jouw ziel.
Ik zie jou. Dat wilde ik je even vertellen. Ik zie jou. Zó
knap.
Zeg ik tegen de spiegel.
In een liefdesbrief.
Deze Valentijnsdag.
