Lekker Geordend,
Er zijn mensen die heel opgeruimd zijn. Er zijn ook mensen die dat wat minder zijn. Of helemaal niet. Daarná kom ik.
Ik doe echt mijn best. Maar. Bij de voordeur ligt een stapel tassen die ik meenam uit de auto. Die zou ik even allemaal in elkaar vouwen. Lekker geordend.
De telefoon ging. Ik maakte koffie met één hand. Vuile koffiemok. Ook uit de auto. Voor de snelheid even op het tafeltje in de gang gezet. Daar staan ook verfspullen die ik naar de schuur zou brengen. Die ik straks alles in één keer. Wel zo efficiënt. Met één bellende hand kan ik de melk niet terug in de koelkast zetten. Vaatdoekje niet uitknijpen om de gemorste koffie mee op te dweilen. Suikerzakje niet fatsoenlijk openkrijgen. Laat staan de gemorste suiker van de vloer opvegen.
Eenmaal opgehangen kan ik dan weer wél mooi de mand met schone was even opvouwen. Ik zit nu toch op de bank. Mand staat al een week in de woonkamer. Leg het zolang op de salontafel. Die vouwwas breng ik straks naar de kledingkast. Lekker geordend. Oja. Er ligt ook nog vuile was. Dus ik naar boven. Daar hangt nog meer schone was dus die mik ik alvast de trap af. Vouw ik die straks ook nog even. Als ik dan tóch bezig ben.
Vuile was eerst sorteren. Stapel wit, stapel donker, stapel chaos-kleuren. Prop de machine vol met donker, zeep erbij, klaar. Draaien maar. Die twee andere stapels komen later. Meteen de schoenpoetsspullen even meenemen. Die vergeten-te-doen-laarzen tóch even doen. Staan ze bij slechter weer maar vast klaar. Lekker geordend.
Met doos in handen moet naar beneden gemikte was even blijven liggen. Doos drop ik bij de kledingkast. Ga ik zo doen. Heb honger en smeer gauw een boterham. Lopend opeten. De voordeur moet open voor de pakjesmeneer. Waarom lekt jam altijd tussen je boterhammen uit eigenlijk? “Ja dank u, zet maar in de hal alstublieft, ik heb nu vuile handen”.
Handjes wassen en bedenk ineens dat ik een kaart zou knutselen. Vriendin jarig. Morgen. Opschieten dus. Met één dagje vertraging kom ik denk ik wel weg. Lijm, acht soorten papier, schaar, plakband, stempels, stiften en verf op de grote tafel in de eetkamer. Lekker overzichtelijk. Priegel en prul een meesterwerk. Snel een postzegel en wegbrengen dat ding. Doe ik nog mee voor de nominatie “beste vriendin’. Zon schijnt dus met de fiets. Meteen maar boodschappen gedaan en nu gauw koken. Uit de brievenbus meegenomen post drop ik op de tafel. Die moet ik toch nog opruimen.
Appje van mijn meneer. Mijn Excel-bestanden man. Mijn héle líeve, tot in zijn nieren geordende, man. Die zijn sokken op kleur in een laatje heeft. Zijn overhemden op kleur aan een stangetje hangt. Die paperclips, punaises en gummen wél in aparte bakjes heeft. Die een uitgetypt groepenlijstje in de meterkast heeft hangen. Zijn wachtwoorden op alfabetische volgorde bewaard. Volkomen verliefd is op mij en het woord “ordner”.
Die man appt mij....
“Ik sta bij de voordeur😏”
Okay.
“Ik hou van je❤️”.
Ahhh, de schat.
“Waarom hangt er een fietspomp aan de buitenlamp? 😂”
Ehmmm…
Ik app terug.
“Deterministische chaos betekent dat de schijnbare wanorde toch exact bepaald is en geordend tot stand komt….🤓”
“En uitkijken in de hal schatje.😘”
Hallo Leven
Je hebt Marie Kondo
En Marie-kan-ik-nie
In één huis laten leven….
Not Perfect
No Problem
