Not Perfect, No Problem. Achteraf..
Ik deed mijn best en ik deed maar wat. Nokvol goede intenties en wetenschap. Over pedagogisch correct, biodynamisch verantwoord, prikkelarm, geduldig en met humor. Zonder cursus. En. Misschien ook wel. Zonder benul. Als…Dan “sorry”. Achteraf.
Sorry kind. Voor de spastisch verantwoorde en zelf gekookt en gepureerde hapjes die ik in je eerste jaar bij je naar binnen schoof. Geen zout, geen suiker. Geen chips en zéker geen Smarties. Sorry dat je in dat eerste jaar nergens mocht logeren. Zelfs niet bij opa en oma. En extra sorry, dat toen het wel mocht, je opa en oma je een halve liter slagroom voerden. “Want dat vond je zo lekker...”
Niet handig. Achteraf.
Sorry ook, dat je bijna geen tv mocht kijken. Soms kort. Lieve programma’s. Zonder heftige geluiden en geweld. Sorry, dat Spongebob voor jou altijd een vreemde zal blijven. Vooral sorry, dat je Bambi’s moeder en Simba’s vader pas mocht zien sterven toen je al bijna van de lagere school af was.
Sorry Dochter. Dat toen je wat stoer bleek uit te vallen ik je niet alsnog in roze jurkjes heb geduwd. Je je haar mocht afknippen toen je dat wilde. Ik geen Barbie ben gaan kopen. ‘Tuurlijk, die zijn duur. Maar ik had best wat meer in je ontwikkeling kunnen investeren vind ik. Nu. Achteraf.
Sorry meis. Dat ik je alleen liet fietsen toen je tiener was. Ook in het donker. Dat ik vertrouwde op jouw kracht en wie je was. Dat je zelf kon bepalen ‘hoe en wat’. Misschien had ik je beter wat meer angst bijgebracht. Nu we het er toch over hebben. Ook sorry dat ik je niet elke dag naar school heb gebracht. Sorry dat ik moest werken. Dat je vader er niet meer was.
Sorry prachtig kind. Dat ik die griet die jou altijd pestte niet in elkaar heb geslagen. Wel de meester heb bedreigd. Dat hij in moest grijpen. Ik het anders zou doen. Sorry. Dat was geen vreedzaam voorbeeld. Daar heb ik spijt van.
Sorry. Echt. Dat we altijd grapjes maakten over gekke gewoontes. Therapie was misschien beter geweest. Die van pure vreugde klappende handjes van jou. Waren misschien wel irritant. Sorry dat ik daar geen last van had. Daar had je misschien meer aan gehad. Achteraf.
Sorry lieverd. Dat ik later alles losliet. We jaren hebben gegeten voor de tv. Geen hoogstaande programma’s. Gewoon een verpakt pauze-hapje. Sorry dat het me te druk werd. Ik zomaar stopte met strijken. Dat jullie daar nooit mee gepest zijn. Een raadsel. Achteraf.
Sorry prachtig jonge vrouw. Dat ik fouten maakte. Soms te veel van je verwachtte. Niet altijd meteen wist wat je nodig had. Je gebruiksaanwijzing niet helemaal goed las.
En bedankt. Voor wie je bent en wie je was. Dat ik op je mocht leren. Dat toen jij de dingen leerde. Ik erbij was. Bedankt voor inzicht en bloed-eerlijk-zijn. Bedankt dat je me liet aanmodderen. Af en toe ook de les las. Bedankt voor je liefde en mijn moederschap.
En Sorry. Toch. Een laatste ongevraagd advies. Mijn wijsheid. Achteraf.
Modder, klooi en stuntel.
Leer “sorry” zeggen.
In het nu of achteraf.
Het leven is een feestje. Nooit een straf.
En bedenk:
Not Perfect. No Problem.
Dan breng je het er lachend vanaf.
Photo: Photo_by_lieks
