Ik schrijf over het leven. Omdat ik het leven zo leuk vind. Ook als het niet leuk is. En leerzaam. Je groeit er van. Soms zomaar. Soms plat op je gezicht of keihard op je billen. Vallen. En weer opstaan. Ik schrijf over onhandig en kwetsbaar zijn. Over verwarring en overtuiging. Authentiek Zijn. Over intentie en resultaat en hoe die soms gruwelijk van elkaar kunnen verschillen. Of overeenkomen. En dan is het feest. En anders groei. En daarna feest. Struikelend, grappend en groeiend kun je zelf de held in je eigen leven zijn. Vind ik. Denk ik. En dan hoop ik dat mensen zich daarin kunnen herkennen. Even niet alleen zijn. Of juist wel. Omdat ze daar ook voor mogen kiezen.
Rust in je donder, inspiratie in je hoofd, liefde in je hart.
Liefde voor het leven. En alles wat daar bij hoort.
Hallo Leven!
